Tren IX

Tren IX – W tym trenie Kochanowski nie przywołuje ani nie wymienia córki. Poeta rozpoczyna od apostrofy, która jest ironiczna, wątpi w wartości stoickie, które były dla niego w życiu do tej pory ważne. Mówi, że mądrość nie daje pewności, że człowiek poradzi sobie ze wszystkimi problemami. Mówi, że jeżleli mądrość daje spokój, ochroną przed […]

Tren XVII i XVIII

Tren XVII. Tren ten ma charakter psalmiczny. Lochanowski mówi o ingerencji Boga w jego życiu. Cierpienie, którym dotknął Bóg poetę ingeruje w całą jego osobę. Autor mówi, że nigdy nie pozbędzie się bólu, że cierpienie cały czas jest równie wielkie. Wobec przeznaczenia nie ma jednak żadnej władzy. Nie ma znaczenia czy zrezygnujemy z niebezpiecznych sytuacji […]

Tren XIII i XIV

Tren XIII. Poeta rozpoczyna od apostrofy do Urszulki. Mówi, że lepiej byłoby gdyby dziewczynka wcale się nie urodziła,ponieważ jej krótkie życie przyspożyło ojcu wielu cierpień. Życie urszulki Kochanowski porównuje do szybko uciekającego snu. Wraz z rzebudzeniem – śmiercią dziecka – poeta traci połowę duszy, druga połowa pozostaje na wieczną tęsknotę za córkąMówi,że Urszula, kiedy żyła […]

Treny IX, X, XI i XII

Treny IX, X, XI zajmują w kompozycji całego cyklu szczególne miejsce.Stanowią apogeum bólu i żalu po straci dziecka, które doprowadza Kochanowskiego, poetę – filozofa, do dania świadectwa kryzysowi wyznawanych pogladów.Treny te zaprzeczają postawie stoickiej, oddają w wątpliwość znaczenie Cnoty i Mądrości, a więc tego wszystkiego, co stanowiło filozoficzny szkielet fraszek i pieśn. Treny dowodzą, że […]

Tren X i XI

Tren X – rozpoczyna się apostrofą do Urszulki. Tren założony z pytań dotyczących tego, co dzieje się ze zmarłym dzieckiem. Kochanowski odwołuje się do mitologii greckiej. Pyta, czy Urszulka jest w wodach Styksu. Zastanawia się, czy córka go pamięta, czy znajduje się teraz w niebie czy moze na wyspach szczęśliwych, pojawia się również koncepcja reinkarnacji. […]

Tren XV i XVI

Tren XV – W apostrofie zwraca się do Erato i natchnienia, pokłada w twórczości nadzieję na ukojenie bólu. Chce pisać wiersze, póki nie umarł z żalu.Płacz swój porównuje do płaczu krwawego. Porównuje swoją krzywdę do cierpienia Niobe, która straciła czternaścioro dzieci. Zwraca się do Niobe bezpośrednio, zadaje ironiczne pytanie, mówi, że straciła dzieci z własnej […]