Rzeżba w czasie II wojny światowej i jej twórcy.
Nurtem rzeźby z Europy Zachodniej była rzeźba organiczna, ekspresyjna i abstrakcyjna. Bardzo bogatym dorobkiem legitymuje się Gustaw Zemła, twórca kilku znakomitych pomników oraz rzeźb mniejszego rozmiaru(na przykład pomnik papieża Jan Pawła II w Krakowie lub poety Władysława Broniewskiego w jego rodzinnym Płocku, rzeźby ofiar zagłady w Oświęcimiu). W brązie oraz w innych materiałach pracuje Adam Myjak, twórca cykli rzeźb o poetyckich tytułach(„Sny”, „Zamieranie”), związane one są najściślej z postacią człowieka. Myjak stworzył też serię „Głów” o rysach silnie zdeformowanych przez chropowatą powierzchnię. Miały one wyrażać dramat i cierpienie ludzkiej egzystencji. Bardzo podobny wyraz mają wizerunki całych jego postaci. Dzieła Aliny Szapocznikow to wyraz jej zainteresowania ludzkim ciałem i jego proporcjami, w dość uproszczonych formach. Szapocznikow krech życia artystka zrezygnowała z dawnego tworzywa, cementu, na rzecz tworzyw sztucznych. W ostatnich latach życia pracowała również nad serią dzieł nazwaną „Zielnik”, które wyraz więcej prawdy o losie człowieka niż jakiekolwiek inne dzieło poczęte z wyobraźni artysty i wykonane w trwałym materiale. Sztuka Aliny Szapocznikow sięga głęboko w tajemne głębie najbardziej osobistych i przejmujących doznań człowieka.