Ekspresjonizm, symbolizm i secesja
Ekspresjonizm – nazwa kierunku pochodzi od słowa ekspresja oznaczającego wrażanie. Rozkwit kierunku przypada na pocz XX wieku. Posługuje się on deformacją, hiperbolą, wyolbrzymieniem, karykaturą, sugestywnymi środkami wyrazy. Swoją brutalnością przeciwstawia się delikatnemu impresjonizmowi. Bardzo dobrze oddaje silne stany napięcia emocjonalnego. Wywodzi się z Niemiec, skąd zaczął promieniować na całą Europę. Klasycznym przykładem ekspresjonistycznego obrazu jest „Krzyk” Edwarda Muncha. Symbolizm – kierunek posługujący się symbolem jako środkiem wyrazu. Polega na stworzeniu specyficznego nastroju sugerowanego przez treść dzieła, która często jest ukryta. W polskim malarstwie przedstawicielem symbolizmu był Jacek Malczewski. Secesja – inaczej Art Noveau – łączy sie przede wszystkim ze sztuką użytkową. Artyści i rzemieślnicy buntują się przeciwko podziałowi sztuki na piękną i użytkową. Dochodzą do wniosku, że to, co użytkowe, ma być również piękne. Charakterystycznymi motywami secesji są: naśladowanie płynnych linii roślin, liczne ornamenty kwiatowe, duża dekoracyjność, brak konturów. Motywem często wykorzystywanym przez twórców secesyjnych były kobiece, długie włosy. Przedstawicielami secesji byli: Gustaw Klimt, Alfons Mucha, Wyspiański, Mehopffer.