Fowizm

Użycie ziemi przez Waltera de Maria łączy się już ściśle ze sztuką ziemi, którą możemy określić jako ostateczny rezultat wykroczenia działalności artysty poza tradycyjny obraz czy rzeźbę. W tym przypadku chodzi o interwencję artysty w krajobrazie, działanie na ziemi, w morzu czy nawet w powietrzu. W swoich realizacjach artyści posłużyli się jako materiałem, jako tworzywem, już nie tradycyjną farbą, gliną, gipsem czy brązem, lecz samą naturą, krajobrazem. Owe działania miały zazwyczaj miejsce w odległych, odludnych okolicach, na pustyniach, na brzegu morza, w dzikim krajobrazie. W związku z tym zachodziła konieczność rejestracji tych poczynań i przekazywania ich widzowi. Roli tej podjęła się telewizyjna galeria Gerry Schum z siedzibą w Dusseldorfie. W zimie na przełomie 1968 i 1969 roku sfilmowane zostały akcje artystyczne land-artystów europejskich i amerykańskich, odbywające się na całym świecie. Z kolei przygotowano cykl audycji telewizyjnych, z których pierwsza odbyła się w RFN 15 kwietnia 1969 roku. W ten sposób wykonana została dokumentacja działalności, dla których istotnym elementem był czas. Ów dominujący w sztuce ziemi czynnik czasu podkreślali sami artyści, zdając sobie sprawę z tego, że z upływem czasu ślady ich działalności całkowicie zanikają. Walter de Maria powiada, że „artysta, który pracuje z ziemią, pracuje z czasem”. Do land-artystów, obok de Marii, należą: Richard Long, Dennis Oppenheim, Mike Heizer, Jan Dibbets, Robert Smithson, Marinusvan den Boezem, Barry Flanagan i inni. Dzięki nim pejzaż lub jego części stały się tworzywem artystycznym.