Fowizm

W dawnych czasach obszar dzisiejszej Polski był porośnięty dziewiczymi lasami, przez które w poszukiwaniu miejsca do osiedlenia przemieszczali się członkowie różnych plemion bądź przybysze z istniejących już krajów Europejskich. Lasy roiły się od dzikich zwierząt, na przykład niedźwiedzi i wilków. Ludzie, decydując się na zdobycie tych nieprzystępnych terenów, musieli trzymać się w grupach oraz posiadać odpowiednie uzbrojenie. W miejscach, w których robili postoje, nierzadko zostawali już na zawsze, zachęceni urokiem i bogactwem okolicy, lub część grupy pozostawała, a część wędrowała dalej. Po dawnych mieszkańcach tego obszaru świata pozostały liczne ślady, nie tylko materialne, niektóre należą do dziedzictwa dzisiejszej kultury Polski i innych krajów słowiańskich. Naukowcy, korzystając ze śladów pozostawionych przez pierwszych osadników tych ziem, doszli do wielu interesujących wniosków. Wiadomo między innymi, że na wybranych terenach, pierwsi mieszkańcy karczowali drzewa pod pola uprawne, czyli umieli uprawiać ziemię, mieli też do tego już pewne narzędzia, wykonane z kamienia. Plony przechowywali w naczyniach z wypalonej gliny, takie też naczynia służyły im do gotowania posiłków. Na niektórych misach czy garnkach znajdowały się przeróżne motywy ozdobne, na przykład podobizny zwierząt, kwiatów czy po prostu zwykłe ornamenty. Sposób zdobienia naczyń posłużył naukowcom do ustalenia, jakie kultury wyodrębniły się na ziemiach dawnej Polski. Jedną z takich kultur jest na przykład kultura łużycka.