Rzeźba, czyli jedność materiału i formy

Każdy rzeźbiarz, zamierzając zrealizować dzieło, już od pierwszej chwili wyobraża je sobie w konkretnym materiale. W takich przypadkach, artysta-rzeźbiarz musi uważać, aby nie nadać przypadkiem odmiennego efektu swojemu dziełu. Ponieważ rzeźba należy do sztuki najbardziej wymagającej. W dzielach rzeźbiarskich najlepiej można dostrzec związek formy z materiałem. Rzeźby Lynn Chadwick „Młody mężczyzna i młoda kobieta, żelazo” z 1959 roku to prawdziwe arcydzieło. Dwie oryginalne i jeszcze bardziej oryginalniej nazwane smukłe formy, wsparte są na przypominających szczudła „nogach”. Postacie te uformowane są ze spawanych blach i prętów. Miękko w żadnym innym materiale. Dzieła abstrakcyjne są jeszcze bardziej „wymagające”, to znaczy są znacznie trudniejsze do wykonania. Zazwyczaj przypominają jakieś dziwne, obłe potwory. Na przykład „Kobra-Centaur” wykonana w marmurze przez Hansa Arpa. To dzieło zostało pomyślane przez artystę jako biała bryła o płynnej zarysach i gładkich, jednorodnych, sliskich powierzchniach. Żaden inny materiał, poza białym marmurem, który można szlifować do lśniącej gładkości, nie mógłby sprostać tym wszystkim oczekiwaniom.