Rewolucja przedmiotu
Rewolucja, jakiej dokonał przedmiot w najnowszej sztuce, wyraźnie poprowadziła do rewolucji przeciw przedmiotowi. Ostatecznym tego wynikiem stała się sztuka konceptualna, która uwolniła pomysł, ideę, koncepcję artysty od przedmiotu. W sztuce konceptualnej przedmiot oczywiście nadal egzystować, ale nie jest warunkiem koniecznym Coraz wyraźniej wypowiadana jest przez artystów dewiza – w zasadzie jeszcze dadaistyczna – jestem artystą, ja decyduję i określeniem, co jest sztuką, a sztuką jest to, co robię, jak to precyzował Harald Hoomann. Zapowiedź przemian wyraźnie antycypujących sztukę konceptualną odnajdujemy w arte povera i sztuce ziemi. Tutaj coraz wyraźniej zarysowuje się dominująca rola sytuacji, jaką stwarza artysta, aczkolwiek ciągle jeszcze posługuje się konkretnym przedmiotem. Gdy jesienią roku 1968 nowojorski artysta Walter de Maria zapełnił monachijską galerię I iiodrich ziemią na wysokość 60 cm, a Timm Ulrichs wybrukował swoją galerię płytami ulicznymi, gdy Grek Jannis Kounellis wystawił w rzymskiej Galeria l’Attico dwanaście koni – we wszystkich tych wypadkach przekształcone zostały sytuacje galerii w jakieś zupełnie Inne, w ostatnim przypadku na przykład w „sytuację” – stajni.