Fowizm

Rozwinęły się również portrety grupowe, które głównie zamawiały domy cechowe. Jednym z wybitnych malarzy był Frans Hals, który specjalizował się w takim typie malarstwa. Jego obrazy charakteryzowały się dobrodusznością i bezpośredniością, w pewien sposób przypominały migawkowe zdjęcia, bez pozowania, za to pełne życia i ruchu. Dlatego też stały się wzorem do naśladowania, gdyż potrafił uniknąć sztuczności, umiejętnie pokazując więź łączącą sportretowane osoby.
Inny rodzaj obrazów reprezentował Jan Vermeer van Delf, który przypominając kronikarza, dokładnie odzwierciedlał życie ubogiego mieszczaństwa. Przedstawiał sceny ubogie w akcję, najczęściej ukazywane we wnętrzach. Artysta często malował kobiety, które oddawały się najzwyklejszym, spokojnym czynnościom. Świetnie operował światłem padającym dość często z boku. Mimo realizmu jego scen, obrazy Vermeera mają głębszy podtekst, przekazują dodatkową treść.
W malarstwie holenderskim można wyróżnić jeszcze martwą naturę, malarstwo pejzażowe. Jednak dokonania malarzy niderlandzkich poszły na długo w zapomnienie. Odkrywano ich na nowo dopiero w XIX wieku.