Fowizm

W starożytnym Egipcie system podziałów społecznych wyraża się miedzy innymi w odmiennym sposobie przedstawiania postaci człowieka, zależnie od pozycji zajmowanej przez niego w społeczeństwie. I tak oczywiście faraon-najwyższy dostojnik państwa, któremu oddawano cześć boską, przedstawiany był w tak zwanej bezczasowej młodości, to znaczy bez oznak starzenia się, bez ujawniania jakichkolwiek wad urody, w postawie wyniosłej i sztywnej. W starożytnej Grecji przedstawiano postacie o pięknej, harmonijnej budowie ciała. Ceniąc takie cnoty jak: honor i męstwo, Grecy byli przekonani, że odbiciem tych cnót jest fizyczna sprawność i piękno ciała. Dlatego też stosowali możliwie najdoskonalsze proporcje, nadając posągom kształty idealne. W starożytnym Rzymie stosowano tak zwany, realistyczny portret rzymski. Imperium rzymskie zawdzięczało swoje sukcesy, najprawdopodobniej, realnemu oraz praktycznemu podejściu do życia i jego zjawisk. Dlatego też obywatel tego państwa-kupiec, urzędnik czy posiadacz ziemski-polecał artyście, aby wyrzeźbił rysy jego twarzy zupełnie zgodne z rzeczywistością. Tak więc, nie były one upiększone, ponieważ pragnęli oni aby potomność widziała ich takimi, jakimi byli naprawdę.