Fowizm

W Krakowie kwitło życie towarzyskie. Artyści spotykali się w kawiarniach, gdzie mogli do woli dyskutować o sztuce i nie tylko. Właśnie w krakowskiej kawiarni, nazywanej Jamą Michalikową, narodził się słynny kabaret „Zielony Balonik”. Rozpoczął on swoją działalność w 1905 roku. Inicjatorami przedsięwzięcia byli J.A. Kisielewski, E. Żeleński, St. Kuczborski. Nazwa kabaretu została wymyślona przypadkiem, kiedy jeden z inicjatorów wychodząc z kawiarni zobaczył dziecko niosące w ręku zielony balonik, zaproponował taką właśnie nazwę dla przedsięwżięcia. Początkowo przedstawienia wystawiane były w kameralnym gronie, zbierającym się w miejscu powstania grupy. Każde przedstawienie było wyjątkową premierą, ponieważ żaden program nie był grany więcej niż jeden raz. Aby uczesniczyć w przedstawieniu trzeba było mieć specjalne zaproszenie ręcznie wykonane przez członków grupy. Zielony Balonik skupiał wielu artystów, przeciwstawiał żart i ironię konserwatywnym środowieskom anującym w ówczesnych czasach w Krakowie. W krótkim czasie stał się tamtejszym centrum kulturalno – rozrywkowo – towarzyskim. Karków. Głównym ośrodkiem kulturalnym w Polsce stał się Kraków. Był ośrodkiem polskiej literatury modernistycznej, duchową stolicą Polski. Na przełomie XIX i XX wieku Kraków zaczął sie intensywnie rozwijać. W 1889 rozpoczęto budowę teatru. Pod rządami pierwszego dyrektora T. Pawlikowskiego teatr krakowski stał się jednym z najciekawszych teatrów europejskich. W teatrze wybitni twórcy podjęli się inscenizacji Dziadów, Nie-Boskiej komedii oraz wielu dramatów Słowackiego uważanych za niesceniczne.