Młodopolskie „-izmy”
Modernizm – nazywa się tak ostatnią dekadę XIX wieku. Termin pochodzi o francuskiego, lub, jak kto woli, angielskiego słowa „moderne” co oznacza ‚nowoczesny’. Obejmuje się nim zjawiska, które miały mijesce we wczesnej fazie Młodej Polski. Jest stosowany zamiennie z innymi nazwami. Młoda Polska – nazwa epoki trwającej od lat 90-tych XIX wieku do roku 1918. Upowszechniona została dzięki cyklowi artykułów Artura Górskiego. Artykuły ukazywały się w krakowskim życiu, pod tytułem „Młoda Polska”. Ze względu na analogiczność wystąpień i nowych tentencji w całej Europie mówi się o Młodej Francji, Młodej Belgii, Młodych Niemczech, czy Młodej Skandynawii. Dlatego właśnie określenie Młoda Polska zwykło się pisać wielkimi literami. Neoromantyzm – termin ten został zaproponowany przez Edwarda Porębowicza a przejęty przez J. Krzyżanowskiego. Akcentuje on mocno nawiązania do romantyzmu, które staną się powszechne w tej epoce. Czerpanie z romantyzmu łączyło się z pojmowaniem roli artysty i sztuki, szczegółną kreacją bohatera, a także niespotykanym charakterem dramatu (to szczególnie widoczne u Wyspiańskiego). Neoidealizm – jest to termin rzadziej stosowany dla określenia epoki, nawiązuje do wysunięcia na pierwszy plan sfery ducha, uczuć, emocji i idei.