Fowizm

Należą do nich: Emilia Korczyńska, żona Benedykta, nie wspiera męża, nie interesuje się gospodarstwem, całe dnie przesiaduje w domu nie robiąc zupełnie nic, Zygmunt Korczyński, syn Andrzeja Korczyńskiego, znudzony Polską oraz żoną poślubioną dwa lata wcześniej, bawidamek, a także Teofil Różyc, Darzecki, Ignacy Orzelski, Bolesław Kirło, Teresa i Klotylda. Drugim bardzo ważnym kryterium oceny ludzi jest przywiązanie do tradycji i przeszłość. Autorka przykłada dużą wagę do celebrowania tradycji i nieodcinania się od korzeni. Przywiązanie do tradycji rodzinnej symbolizuje grób Jana i Cecylii, który odwiedzają Bohatyrowicze. Ważne jest kultywowanie tradycji rodzinnej poprzez troskę o groby, ale także utrzymanie przy sobie ojcowziny, dzięki czemu sympatię autorki zdobywają Benedykt i Andrzejowa Korczyńska, która po śmierci męża w powstaniu cały czas nowi żałobę, nie związała się z nikim innym. Równie ważne jest przywiązanie do tradycji państwojej, historii narodu, symbolizowanych przez mogiłę czterdziestu powstańców. Powstanie styczniowe to bardzo ważny wątek w powieści, jest to czas uswięcony, który wszyscy wspominają jako lepszy niż czasy obecne. Mogiła powstańców symbolizuje również współpracę pomiędzy chłopami a szlachtą, ponieważ w jednym grobie spoczywają Andrzej Korczyński – szlachcic, brat Benedykta i Jerzy Bohatyrowicz, chłop, ojciec Janka.