Fowizm

Tadeusz Kantor do wybuchu II wojny światowej studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Z tego czasu oraz z czasów hitlerowskiej okupacji pochodzą jego obrazy oraz także pierwsze fascynacje teatrem: podczas wojny stworzył on teatr konspiracyjny, w którym wystawiał swoje genialne sztuki tylko dla zaufanej publiczności. W pierwszych latach powojennych tworzył obrazy w konwencji surrealistycznej, a od 1957 roku rozpoczął poszukiwania siebie w sztuce światowej. Nawiązywał w serii swoich obrazów do informelu. Równocześnie prowadził teatr Cricot2 gdzie wystawiał sztuki Stanisława Ignacego Witkiewicza, a później także własne. Działał on też na różnych polach poza malarstwem, takich jak happeningi, tworzył także scenografie do swoich przedstawień. Był również twórcą dzieł zwanych przedmiotami znalezionymi, często najbardziej prymitywnymi i banalnymi, tworząc wraz z nimi zagadkowe dla wszystkich odbiorców treści. Mawiano o nim, że stosuje głęboką, prawie ruchliwa przestrzeń malarską, pełną nieoczekiwanych nieoczekiwanych i nieprzewidzianych zdarzeń wywołanych jakby automatycznym gestem malarza. Tadeusz Kantor był również twórcą dzieł zwanych obiektami sztuki, zaliczyć należy tutaj obrazy z przedmiotami trójwymiarowymi, np. stopami czy spodniami.