Malarstwo Niderlandzkie – cudowna sztuka niderlandzka

Sztuka na Północy, Flandrii (sztuka niderlandzka), rozwijała się wolno, a Malarstwo Niderlandzkie jeszcze wolniej bez widocznego przełomu jak we Włoszech. Artyści powoli przechodzili z tradycji średniowiecznych do kanonów kultury renesansu.
Przełom ten przede wszystkim polegał na zastąpieniu tematów religijnych na świeckie, jednak nie następowało to zbyt szybko. Początkowo malarze Malarze Niderlandzcy umieszczali sceny religijne w ziemskiej scenerii. Próbowali stosować iluzję przestrzeni, oddawać barwy i światło w sposób jak najbardziej naturalny. Jednak, by uzyskać pożądane efekty, nie stosowali włoskiej precyzji, wyliczając matematycznie perspektywę linearną. Robili to za pomocą zdobyte doświadczenia oraz wnikliwej, szczegółowej obserwacji natury.

 

malarstwo niderlandzkie – renesans niderlandzki

 

Wykorzystując to doszli do wniosku, że im bliżej znajduje się przedmiot, tym ostrzejsze ma kontury i wyraźniejsze barwy. Pejzaże będące tłem, mają rozmyte, przytłumione kolory, ich intensywność słabnie, przybierając powoli niebieskawych odcieni. To właśnie malarze niderlandzcy wynaleźli, jeszcze przed Leonardem da Vinci, perspektywę powietrzną i barwną, nazywano to renesans niderlandzki. Popularnym tematem obrazów było malarstwo ołtarzowe, czego przykładem jest obraz Jana van Eycka „Portret małżonków Arnolfinich”. Ogólnie malarstwo niderlandzkie xv w przeżywało bardzo duży rozkwit. Trudno się dziwić, skoro mieli tak wspaniałych przedstawicieli, znanych na całym niemalże współczesnym świecie.