Fowizm

Kultura łużycka była jedną z licznych kultur, które rozwijały się na ziemiach dawnej Polski w czasach, kiedy takiego państwa nie było jeszcze na mapie. Okres jej rozwoju przypada na lata od 1300 do 400 r. p.n.e., było to więc stosunkowo długo i między innymi dlatego kultura łużycka jest tak ważna. Przeprowadzono już wiele badań archeologicznych, doszukując się różnorodnych pozostałości tamtych czasów. Na podstawie znalezionych przedmiotów, fragmentów budynków czy kości stwierdzono, że ludzie nie prowadzili już koczowniczego trybu życia, ale osiedlali się na żyznych i obfitych w wodę i zwierzynę łowną terenach. Budowali drewniane osady – za doskonały przykład takiej osady może służyć Biskupin, choć archeolodzy nie są do końca pewni związków tego grodu z kulturą łużycką, istnieją przypuszczenia, że Biskupin może być nieco starszy. Gród obecnie zrekonstruowano, więc każdy może sobie obejrzeć, jak wyglądało życie w tamtych czasach. Biskupin otoczony jest obwarowaniami, co może świadczyć o licznych walkach, prowadzonych przez naszych przodków. Mieszkańcy pradawnych osad zdobywali, ale i sami byli zdobywani, stąd konieczność budowania fortyfikacji. Wał obronny skonstruowany był z wypełnionych ziemią lub gruzem drewnianych pudeł, naokoło niego z kolei tworzono falochron. W dno jeziora (stąd najczęściej osady budowano na wyspach, woda dawała naturalną ochronę) wbijano zaostrzone, mocne drągi. Fortyfikacje broniły dostępu do trzynastu rzędów drewnianych domów. Mieszkańcy grodów takich jak Biskupin zajmowali się rolnictwem, hodowlą, polowaniem, wyrabiali płócienne ubrania i różne pomocne narzędzia. Handlowali z różnymi innymi narodami, ponieważ część przedmiotów znalezionych w Biskupinie pochodziła z obszarów innych krajów. Do innych znanych pozostałości kultury łużyckiej należą dekoracyjne miecze antenowe.