Fowizm

Kefer używał surowej powierzchni, do których dodawał materiały naturalne jak włosy czy słoma. Mimo że tworzył obrazy historyczne miały niewiele wspólnego z tradycyjnym podejściem do tematu. Raczej skupiał się na żywym jej oddaniu, tworząc obrazy o charakterze pamięci kolektywnej.
Na początku lat osiemdziesiątych skierowali się w kierunku, jakim tworzyli niemieccy ekspresjoniści. Chcieli malarstwa zaspokajającego duszę, uwalniającego wszelkie uczucia, dającego poczucie wyzwolenia. Głównym tematem, który podejmowali było miasto, jego mieszkańcy i rozrywki, które preferowano. Ujmowali jednak to w sposób nietypowy i niekonwencjonalny.
Dzisiaj malarstwo nie jest ograniczone żadnymi schematami. Artyści tworzą to, co chcą, to co da im swobodę w uzyskaniu zamierzonego celu. Brak w tej dziedzinie sztuki jakiejkolwiek konwencji czy przypisanego nurtu. Malarze muszą stosować się tylko do jednej zasady: tworzyć tak, by pokazać światu, że jest się innowacyjnym i nowatorskim. Wszystkie formy przenikają przez siebie, do tworzenia sztuki wykorzystywane są wszelkie sposoby, które tylko pozwalają na całkowite zróżnicowanie i oddanie tematowi.