Impresjonizm
Impresjonizm – nazwa kierunku pochodzi od słowa impresja, które oznacza wrażenie. Początek tego kierunku łączy się z malarstwem, został zapoczątkowany we Francji. Nazwa wywodzi się w prostej linii od tytułu obrazu Clauda Moneta – „Impresja – wschód słońca”. Malarze w opozycji do akademistów przesiadujących jedynie w swoich pracowniach, postanowili wyjść ze sztalugami w plener, a jako cel postawili sobie uchwycenia przelotnego, chwilowego wrażenia. Łączyło się to ze znaczną zmianą techniki malowania. By oddać wibrujące światło malarze stosowali dywizjonizm czyli rozdzielenie plamy barwnej na wiele kolorów, kładzionych obok siebie krótkimi pociągnięciami pędzla. Z tej techniki wyływa technika pointylistyczna polegająca na malowaniu małymi kropkami. W literaturze kierunek ten pojawia się w poezji i w prozie. Autorzy starają się słowem oddać to, co ulotne, zwiewne i chwilowe. Wykorzystują przy tym zjawisko synestezji, czyli oddziaływania na kilka zmysłów na raz, na jednoczesnym odbieraniu zjawisk różnymi zmysłami, oraz na przypisywaniu rzeczom, przedmiotom, zjawiskom cech odbieranych przez inny zmysł niż podpowiada racjonalizm (np. wilgotna biel). Impresjoniści zacierają kontury, uciekają od naturalimu, stawiając na delikatność.