Fowizm

Nazwa powstała, dzięki francuskiemu dziennikarzowi, który po obejrzeniu pierwszej wystawy impresjonistów, pobudzonego dziełem „Impresja, wschód słońca” zatytułował swoją recenzję „Wystawa impresjonistów”. Nie był to jednak komplement, gdyż taki rodzaj malarstwa nie był brany poważnie, nie tego oczekiwano od wzniosłej sztuki. Impresjoniści tworzyli wszystko, co odchodziło od schematów narzuconych przez akademie artystyczne. Zwrócili się więc ku pejzażowi, portretowi, malarstwu rodzajowemu oraz martwej naturze. Malowali jasnymi barwami, swobodnie je nakładając, sprawiając wrażenie przypadkowych układów kompozycyjnych.

Pragnęli malować tylko to, co widzą, dostrzegali jak może zmieniać się barwa w zależności od pory dnia i naświetlenia. Zauważyli, że słońce może odebrać prawdziwe kolory przedmiotom, a nawet zamazać ich kontury. Skupiali się głównie na fakturze i rozprowadzaniu farb, na grze światła i na właściwościach formy.
Impresjonizm nie spotkał się z pozytywnym przyjęciem. Ten sposób malowania był uważany za niechlujny, trywialny, niegodny uwagi. Odrzucono go, gdyż nie przedstawiał treści ważnych i symbolicznych, nie malowano scen historycznych, co uważano wtedy za najbardziej stosowne.