Fowizm

Dzięki wynalezieniu techniki olejnej mogli wykorzystywać delikatną i lekką modulację barw i światła. Przyczyniło się też to idealnego, plastycznego oddawania układu fałd tkanin. Połysk i refleksy świetlne szat uzyskiwali za pomocą nanoszenia małych, jasnych plamek na obraz.
Charakterystycznym malarzem na przełomie wieków XV i XVI był Bosch, który w przeciwieństwie do włoskiej sztuki, tworzył wizje ziemskie i piekielne, z baśniowymi stworami. Takie patrzenie na świat było związane z niepewnością i zwątpieniem ludzi z obszarów północnych.

Przyczyna tkwiła w zmianach ekonomicznych, wojnach i epidemiach oraz głodzie, który był powszechny na tym terenie. W obrazach Boscha piekło nie jest już tylko czymś niesamowitym, związanym wyłącznie z religią. Artysta przedstawia je plastycznie i realnie, dzięki czemu zyskuje wymiar ziemski i przystępny dla zwykłego śmiertelnika.
Różnica między malarstwem włoskim a niderlandzkim spowodowane jest położeniem i nieszczęściami, które spotkały tereny Północy. Malarze starali się nie odchodzić za bardzo od wizji średniowiecza, gdyż uważali, że wszystko, co spotkało ich złego jest karą zesłaną przez Boga.