Fowizm

Drugim ważnym obrazem w dorobku malarza stała się praca „Mężczyzna i kobieta patrzący na księżyc”, na którym przedstawiona jest dwójka samotnych ludzi, którzy o zmierzchu przyglądają się gasnącemu blaskowi zorzy wieczornej. Przestrzeń przed nimi (jak na większości obrazów Friedricha) jest nieskończona i niedostępna. Mężczyzna jest wędrowcem, ubranym w staroniemiecki płaszcz. W ten sposób artysta nawiązał do średniowiecznych tradycji, które dawały Niemcom w czasie panowania romantyzmu siłę do przezwyciężenia słabości panującej w kraju.

Nastrój jaki udało się stworzyć Friedrichowi jest pełen napięcia i oczekiwania. Dąb z wyrwanymi korzeniami symbolizuje naturalny cykl upadku i wzrostu, tak samo jak zachodzące słońce. Coś się kończy, ale później przychodzi początek czegoś nowego i nieznanego. Na innych obrazach malarza, wszystkie symbole są jeszcze bardzie wzmocnione dodatkowo chrześcijańskimi znakami śmierci i zbawienia. Friedrich przedstawiał głównie naturę, która odgrywała ważną rolę w życiu człowieka. Podczas licznych podroży gromadził szkice, które później wykorzystywał w swoich obrazach, tworząc z nich pełne dramatyzmu sceny. Malarstwo Friedricha nie zostało docenione za życia, po śmierci uległo zapomnieniu. Dopiero w XX wieku odkryto malarza na nowo.