Fowizm

Goya dostrzegał także piękno kobiecego ciała, o czym świadczy jeden z jego obrazów „Maja naga”. Nie obawiał pokazywać erotyzmu i zmysłowości, rezygnował natomiast z religijnej wzniosłości nad ludzkim ciałem. Jednak obraz zamiast był podziwianym wzbudził uczucia skandaliczne.
Goya jako pierwszy zerwał z akademickim sposobem malowania scen historycznych. Jego najsłynniejsze dzieło „ Rozstrzelanie powstańców madryckich” nawiązuje do powstania ludowego w Madrycie przeciwko wojskom napoleońskim. Przedstawił na nim brutalność i okrucieństwo wojny ukazane z perspektywy ofiary.

By uzyskać tak dramatyczny efekt Goya skierował główne światło na przerażonych powstańców. Pokazał nowatorki sposób ujmowania tematów historycznych, odchodząc od idealizowania bohatera i jego czynów, a przedstawiając zwykłego, przerażonego człowieka, który ginie z powodu idei, którą wyznaje.
Francisco de Goya był wielkim malarzem swojej epoki, który pomimo wielkości nie potrafił uwolnić się od wpływu książęcej pary. Ważne były dla niego zarówno kariera jak i pokazywanie własnych odczuć i przekonań, przez co przez większość swojego życia był rozdarty, pomiędzy tym co przyziemne, a tym co słuszne i dobre.