Fowizm

Aby w odpowiedni sposób przekazać tego rodzaju tematykę stworzył nowy gatunek filmowy-esej filmowy. Należą do nich „Struktury kryształu”-1969r. oraz „Iluminacja”-1973r.
Odmiennym kierunkiem reżyserskim są kameralne dramaty psychologiczne. Porusza w nich problemy moralne, nie robi tego bezpośrednio poprzez dialog lecz wynikają one z przedstawionych historii. Zalicza się tutaj pełnometrażowy film „Życie rodzinne”-1971r, „Paradygmat, czyli potęga zła”-1985r. oraz „Imperatyw”-1982r.
Innym gatunkiem filmowym, który tworzy K. Zanussi są dramaty społeczne. Stanowiły one między innymi w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych nowy kierunek polskiego kina-kino moralnego niepokoju. Jest on jednym z głównych przedstawicieli tego nurtu. Przyczynił się do tego jego film „Barwy ochronne”-1976r. Ukazuje w nim problem społeczny poprzez przedstawienie konfliktu między młodym naukowcem a starszym kolegą. Zbliżoną tematykę ma jego kolejny film „Constans”-1980r. Z upływem czasu reżyser podąża coraz bardziej do konwencjonalnego przekazu, rezygnując tym samym z eksperymentów.