Fowizm

Burzliwe i bogate życie pisarza stało się tworzywem jego pisarstwa. W licznych swoich opowiadaniach występuje on pod postacią Nicka Adamsa. Doświadczenia pierwszej wojny światowej znalazły miejsce w powieści „Pożegnanie z bronią” (1929). Uwielbiane przez pisarza polowania weszły do „Zielonych wzgórz Afryki”, znakomitych opowieści „Śniegi Kilimandżaro” oraz „Krótki, szczęśliwy żywot Franciszka MacCombera”. Kilkakrotne pobyty w Hiszpanii i wojna domowa pozwoliły Hemingwayowi stworzyć wielką powieść „Komu bije dzwon” (1944). Echa drugiej wojny światowej odżyły w powieści „Za rzeką w cieniu drzew”. Ulubiona przez pisarza Kuba i jego wyprawy rybackie przyniosły „Starego człowieka i morze” – wyróżnionego Nagrodą Nobla w 1954r. Tak więc, twórczość Ernesta Hemingwaya jest na wskroś autobiograficzna („pulsuje żywym, biologicznym tętnem”). Prozę jego, męską i oszczędną w słowach, wypełnia opis zachowań bohaterów i ich fizycznych właściwości, doznań i działań. Często mówi się o charakterystycznym typie bohatera hemingwayowskiego, jakim jest człowiek silny, panujący nad życiem, pokonujący swoje słabości – jest to na pewno jego bohater pozytywny, ale swój autoportret Hemingway kreśli raczej w osobach mniej heroicznych i bardziej zwyczajnych.