Fowizm

Dwa wyobrażenia Matki Boskiej z małym Jezusem. Porównując je, możemy poprzez ich formę rozpoznać bez większego trudu przemianę w stosunku człowieka do Boga i świata, jaka nastąpiła w okresie od epoki średniowiecza do odrodzenia. Wizerunek Madonny z II połowy XIII wieku: jest ona tu ukazana na tronie i na złotym tle wyobrażającym niebo; majestatyczna, surowa, pełna wdzięku, i całkowicie niedostępna. Tak przecież kościół nakazywał wyobrażać sobie istoty boskie, choć z żywota Jezusa wiemy, że urodził się w stajni, zrodzony przez prostą, ubogą niewiastę. Na obrazach z epoki odrodzenia Madonna z Jezusem przedstawiana jest już trochę inaczej. W głębi nie jawi się już nam złote tło, lecz rozległy krajobraz-fragment świata, którego piękno człowiek odrodzenia mógł teraz podziwiać do woli. Na przykład na obrazie Rafaela Santi, Madonna z Jezusem i świętym Janem przedstawiona jest tak, jakby chodziło o zwykły spacer. Cechy charakterystyczne dzieł sztuki, pozwalają rozpoznawać, w jakiej epoce powstały, to jest tak zwany styl epoki. W obrębie stylów epok wyróżniamy jeszcze style poszczególnych krajów, tak zwane szkoły. Na przykład szkoły włoskie i holenderskie komponowane w tej samej epoce odrodzenia znacznie się różnią miedzy sobą.